Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cause of ruin

  • 1 ruīna

        ruīna ae, f    [RV-], a rushing down, tumbling, falling down, fall: iumentorum, L.: primique ruinam Dant sonitu ingenti, fall upon each other, V.: graves aulaea ruinas In patinam fecere, fell down, H.—Of buildings, a tumbling, falling down, downfall, ruin (only sing.): repentinā ruinā pars eius turris concidit, Cs.: ferunt eā ruinā ipsum cum cognatis suis oppressum interiisse: iam Deiphobi dedit ampla ruinam domus, i. e. fell in, V. —Fig., a downfall, fall, ruin, catastrophe, calamity, disaster, overthrow, destruction: vis illa fuit et ruina quaedam, a catastrophe: incendium meum ruinā restinguam, with the fall (of the State), S.: patriae, L.: strage ac ruinā fudere Gallos, utter defeat, L.: ille dies utramque Ducet ruinam, i. e. death, H.: ruinae fortunarum tuarum: pectora Quantis fatigaret ruinis, H.: ruinas videres: caeli, i. e. a storm, V.— Plur, a fallen building, ruin, ruins: veteres tantummodo Troia ruinas ostendit, O.: Sagunti ruinae nostris capitibus incident, L.: fumantes Thebarum, L.: Si fractus inlabatur orbis, Impavidum ferient ruinae, H.— A cause of ruin, destroyer: rei p.: publicanorum.
    * * *
    fall; catastrophe; collapse, destruction

    Latin-English dictionary > ruīna

  • 2 exitium

        exitium ī ( gen plur. exitiūm, Enn. ap. C.), n    [ex + 1 I-], destruction, ruin, hurt, mischief: dignum factis (tuis), T.: urbis: vitae, end, S.: Unius miseri, V.: omnibus meis exitio fuero, the cause of ruin, O.: Exitio dedi Thoona, O.: Exitium superabat opem, destructive power, O.: Exitium est avidum mare nautis, H.: civitatum adflictarum extremi exitiorum exitūs: res Exitiis positura modum, V.
    * * *
    destruction, ruin; death; mischief

    Latin-English dictionary > exitium

  • 3 lābēs

        lābēs is, f    [2 LAB-], a falling, sinking in, subsidence: ut multis locis labes factae sint: terrae, L.— A fall, stroke, ruin, destruction: innocentiae: prima mali, first stroke of misfortune, V. — A spot, blot, stain, blemish, defect (poet.): tractata notam labemque remittunt Atramenta, H.: Victima labe carens, spotless, O.—Fig., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: domestica: labem integris inferre: domus sine labe, Iu.: vita sine labe peracta, O.: conscientiae labīs in animo habere.— A cause of ruin, disgrace, scandal, reproach: (Verres) provinciae, scourge: civitatis (of a bad law): labes illa atque caenum, filthy wretch.
    * * *
    landslip/subsidence; disaster/debacle; fault/defect/blot/stain/blemish/dishonor

    Latin-English dictionary > lābēs

  • 4 fax

        fax facis, f    [1 FAC-], a torch, firebrand, flambeau, link: faces de muro eminus iaciebant, Cs.: faces undique ex agris conlectae, L.: ambulare cum facibus, H.: faces iam accensas ad urbis incendium exstinxi: ardens: faces ferro inspicare, V.: dilapsa in cineres fax, H.: arcana, i. e. carried in the Eleusinian mysteries, Iu.— A nuptial-torch (carried in the wedding procession): novas incide faces, tibi ducitur uxor, V.: face nuptiali digna, i. e. of marriage, H.: nuptiales: maritae, O.— A funeral-torch (with which the pyre was kindled): Funereas rapuere faces, V.—As an attribute of Cupid, the torch of love, O., Tb., Pr.—As an attribute of the Furies, the torch of wrath: madefacta sanguine, O.—Of the heavenly bodies, a light, orb: Phoebi fax, C. poët.— A fiery meteor, fire-ball, shooling-star, comet: visae nocturno tempore faces: Stella facem ducens, i. e. a torch-like train, V.: stellae, a comet, L.: faces visae ardere sub astris, meteors, O.—Fig., a torch, light: facem praeferre pudendis, i. e. make deeds of shame conspicuous, Iu.: studii mei, guide, O.: adulescentulo ad libidinem facem praeferre.— A torch, fire, flame, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction: corporis facibus inflammari ad cupiditates: me torret face mutuā Calais, flame of love, H.: dicendi faces, flaming eloquence: subicere faces invidiae alicuius: inde faces ardent (a dote), Iu.: Antonius incendiorum, instigator: belli, L.
    * * *
    torch, firebrand, fire; flame of love; torment

    Latin-English dictionary > fax

  • 5 fax

    fax, făcis (also in the nom. sing. ‡ faces, acc. to Paul. ex Fest. p. 87, 9 Müll.; gen. plur.: facum, acc. to Charis. p. 113 P., but without example), f. [root bhā, to shine; cf. favilla], a torch, firebrand, flambeau, link, orig. of pine or other resinous wood.
    I.
    Lit. (syn.: taeda, funale, cerĕus, candela, lucerna, laterna): alii faces atque aridam materiem de muro in aggerem eminus jaciebant, * Caes. B. G. 7, 24, 4; Liv. 22, 16, 7:

    ambulare cum facibus,

    Hor. S. 1, 4, 52:

    malleolos et faces ad inflammandam urbem comparare,

    Cic. Cat. 1, 13, 32; cf.:

    ego faces jam accensas ad hujus urbis incendium exstinxi,

    id. Pis. 2, 5:

    servi in tecta nostra cum facibus immissi,

    id. Att. 14, 10, 1; cf.:

    faces incendere,

    id. Phil. 2, 36, 91:

    si te in Capitolium faces ferre vellet,

    id. Lael. 11, 37:

    ardentem facem praeferre,

    id. Verr. 2, 4, 34, § 74:

    castris inicere,

    Tac. H. 4, 60;

    subdere urbi,

    Curt. 5, 7, 4:

    faces ferro inspicare,

    Verg. G. 1, 292; cf.:

    facis incidere,

    Plin. 18, 26, 63, § 233:

    dilapsam in cineres facem,

    Hor. C. 4, 13, 28.—At weddings, the torch carried before the bride on the way to her home, usually made of white-thorn (Spina alba) or pine, the nuptial torch: spina, nuptiarum facibus auspicatissima, Masur. ap. Plin. 16, 18, 30, § 75; Fest. s. v. patrimi, p. 245; s. v. rapi, p. 289 Müll.; Varr. ap. Non. 112, 27; id. ap. Serv. Verg. E. 8, 29; Plaut. Cas. 1, 30; Cat. 61, 98 sq.; Verg. E. 8, 29; Ov. M. 10, 6; Stat. Th. 2, 259 al.;

    hence, nuptiales,

    Cic. Clu. 6, 15; Liv. 30, 13, 12:

    maritae,

    Ov. H. 11, 101:

    legitimae,

    Luc. 2, 356.—Cf. Anthon's Dict. of Antiq. p. 434, and v. infra. Torches were also carried in funeral processions, Verg. A. 11, 142; Prop. 3, 13 (4, 12), 17; Ov. F. 2, 561; id. H. 21, 172; Sen. Tranq. 11; id. Vit. Beat. fin.; id. Ep. 222;

    and in the Eleusinian mysteries,

    Juv. 15, 140.—An attribute of Cupid, Tib. 2, 1, 82; Prop. 3, 16 (4, 15), 16; Ov. M. 1, 461; 10, 312 al.;

    of the Furies,

    Verg. A. 7, 337; Ov. M. 4, 482; 508; 6, 430; Quint. 9, 3, 47 al.—
    B.
    Transf.
    1.
    On account of the use of torches at weddings ( poet.), a wedding, marriage:

    face nuptiali digna,

    Hor. C. 3, 11, 33; cf.:

    te face sollemni junget sibi,

    Ov. M. 7, 49.—And referring at the same time to the funeral torch:

    viximus insignes inter utramque facem,

    i. e. between marriage and death, Prop. 4 (5), 11, 46.—
    2.
    The light of the heavenly bodies ( poet.):

    dum roseā face sol inferret lumina caelo,

    Lucr. 5, 976; cf.:

    Phoebi fax, Cic. poët. Div. 1, 11, 18: canentes Rite crescentem face Noctilucam,

    Hor. C. 4, 6, 38:

    aeterna fax,

    i. e. the sun, Sen. Thyest. 835.—
    3.
    A fiery meteor, fire-ball, shooting-star, comet:

    noctivagaeque faces caeli flammaeque volantes,

    Lucr. 5, 1191; cf.:

    nocturnasque faces caeli, sublime volantes,

    id. 2, 206:

    emicant et faces non nisi cum decidunt visae, etc.,

    Plin. 2, 26, 25, § 96:

    tum facibus visis caelestibus, tum stellis iis, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant,

    Cic. N. D. 2, 5, 14; id. Cat. 3, 8, 18; Liv. 41, 21, 13; 29, 14, 3; Verg. A. 2, 694; Ov. M. 15, 787; Luc. 1, 528; Petr. 122; Sen. Oet. 232.—
    b.
    Of lightning:

    facem flammantem dirigere,

    Val. Fl. 1, 569; id. 4, 671. —
    4.
    Of the eyes:

    oculi, geminae, sidera nostra, faces,

    Prop. 2, 3, 14:

    has ego credo faces, haec virginis ora Dianae,

    Val. Fl. 5, 380; cf.:

    tranquillaeque faces oculis et plurima vultu materinest,

    Stat. Ach. 1, 164.—
    5.
    Prima fax (noctis), early torchlight, immediately after dark (post-class.); cf.:

    luminibus accensis, Auct. B. Afr. 89: tempus diei occiduum, mox suprema tempestas, hoc est diei novissimum tempus: deinde vespera: ab hoc tempore prima fax dicitur, deinde concubia, etc.,

    Macr. S, 1, 3 fin.; Gell. 3, 2, 11; 18, 1 fin.; App. M. 2, p. 119, 20.
    II.
    Trop.
    A.
    That which illuminates, makes conspicuous ( poet.):

    incipit parentum nobilitas facem praeferre pudendis,

    Juv. 8, 139; cf. Sall. J. 80.—
    B.
    That which inflames or incites, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction (freq. and class.):

    cum corporis facibus inflammari soleamus ad omnes fere cupiditates eoque magis incendi, quod, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 19, 44:

    me torret face mutua Calais,

    flame of love, Hor. C. 3, 9, 13; cf.:

    iraï fax,

    Lucr. 3, 303:

    dicendi faces,

    flames, fires of eloquence, Cic. de Or. 2, 51, 205; cf.:

    alicui quasi quasdam verborum faces admovere,

    id. ib. 3, 1, 4:

    alicui acriores ad studia dicendi faces subdere,

    Quint. 1, 2, 25 Spald.:

    hortator studii causaque faxque mei,

    guide, leader, Ov. Pont. 1, 7, 28; and: incitator et fax omnium, Prud. steph. 10, 67:

    subicere faces invidiae alicujus,

    Cic. Mil. 35, 98; cf.:

    flagrantibus jam militum animis velut faces addere,

    Tac. H. 1, 24:

    acerrimam bello facem praetulit,

    id. ib. 2, 86:

    (rogationes promulgavit) duas faces novantibus res ad plebem in optimates accendendam,

    Liv. 32, 38, 9:

    inde faces ardent, a dote,

    Juv. 6, 139: adolescentulo ad libidinem facem praeferre, i. e. to be a leader or guide, Cic. Cat. 1, 6, 13:

    Antonius omnium Clodi incendiorum fax,

    instigator, id. Phil. 2, 19, 48; cf.:

    fax accusationis et origo,

    Plin. Ep. 4, 9, 3:

    fax hujus belli (Hannibal),

    Liv. 21, 10, 11; Vell. 2, 25, 3:

    dolorum cum admoventur faces,

    Cic. Off. 2, 10, 37; cf. id. Tusc. 2, 25, 61:

    (dolor) ardentes faces intentat,

    id. ib. 5, 27, 76:

    quae (Agrippinae) Gaium et Domitium Neronem principes genuere totidem facis generis humani,

    destroyers, Plin. 7, 8, 6, § 45.— Absol.:

    cum his furiis et facibus, cum his exitiosis prodigiis (i e. Gabinio et Pisone),

    Cic. Har. Resp. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fax

  • 6 ruina

    rŭīna, ae, f. [ruo], a rushing or tumbling down; a falling down, fall (syn.: casus, lapsus).
    I.
    In abstracto.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (rare). grandinis, Lucr. 6, 156:

    aquarum,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1 med.:

    nostra (sc. nucum),

    Mart. 13, 25, 2:

    jumentorum sarcinarumque,

    Liv. 44, 5: Capanei, a fall by lightning (v. Capaneus), Prop. 2, 34 (3, 32), 40:

    (apri saevi) Permixtas dabant equitum peditumque ruinas,

    Lucr. 5, 1329: Tyrrhenus et Aconteus Conixi incurrunt hastis, primique ruinam Dant sonitu ingenti, rush or fall upon each other, Verg. A. 11, 613:

    interea suspensa graves aulaea ruinas In patinam fecere,

    fell down, Hor. S. 2, 8, 54.—
    2.
    In partic., of buildings, a tumbling or falling down, downfall, ruin (class.; in good prose only in sing.):

    repentinā ruinā pars ejus turris concidit... tum hostes, turris repentinā ruinā commoti, etc.,

    Caes. B. C. 2, 11 fin. and 12 init.; cf.: ferunt conclave illud, ubi epularetur Scopas, concidisse: eā ruinā ipsum oppressum cum suis interiisse, Cic. de Or. 2, 86, 353; id. Div. 2, 8, 20; Tac. A. 2, 47:

    aedificiorum,

    Suet. Oth. 8:

    amphitheatri,

    id. Tib. 40:

    camerae,

    id. Ner. 34:

    spectaculorum,

    id. Calig. 31:

    pontis,

    id. Aug. 20:

    tecta Penthei Disjecta non leni ruinā,

    Hor. C. 2, 19, 15:

    jam Deiphobi dedit ampla ruinam, Vulcano superante, domus,

    i. e. fell in, Verg. A. 2, 310; so,

    trahere ruinam,

    id. ib. 2, 465; 9, 712; cf. B. a, infra:

    effulsisse inter ruinam ignes,

    Tac. A. 2, 47:

    ruinam urbis et incendia recordantes,

    Just. 5, 7, 10:

    morbus, captivitas, ruina, ignis,

    Sen. Tranq. 11, 6:

    multos occidere incendii ac ruinae potentia est,

    id. Clem. 1, 26, 5.—In plur.:

    tantae in te impendent ruinae, nisi suffulcis firmiter,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77; so Vell. 2, 35, 4 (with incendia); Suet. Vesp. 8; Lucr. 2, 1145:

    si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,

    Hor. C. 3, 3, 8:

    dum Capitolio dementes ruinas parabat,

    id. ib. 1, 37, 7.—
    B.
    Trop., a downfall, fall, ruin; accident, catastrophe, disaster, overthrow, destruction, etc. (freq. and class.; used equally in sing. and plur.; cf.: exitium, pernicies).
    (α).
    Sing.:

    vis illa fuit et, ut saepe jam dixi, ruina quaedam atque tempestas,

    a catastrophe, Cic. Clu. 35, 96: incendium meum ruinā restinguam, with the overthrow, fall (of the State), Catilina ap. Sall. C. 31, 9, and ap. Cic. Mur. 25, 51:

    ut communi ruinā patriae opprimerentur,

    Liv. 45, 26; Vell. 2, 91, 4; 2, 85, 1; 2, 124, 1:

    in hac ruinā rerum stetit una integra atque immobilis virtus populi Romani,

    Liv. 26, 41:

    rerum nostrarum,

    id. 5, 51:

    urbis,

    id. 25, 4:

    ex loco superiore impetu facto, strage ac ruinā fudere Gallos,

    utter defeat, id. 5, 43; cf.:

    ruinae similem stragem eques dedit,

    id. 4, 33:

    Cannensis,

    id. 23, 25; 42, 66 fin.; 4, 46;

    5, 47: ruina soceri in exsilium pulsus,

    Tac. H. 4, 6; cf. id. G. 36:

    pereat sceleratus, regnique trahat patriaeque ruinam,

    Ov. M. 8, 497:

    aliae gentes belli sequuntur ruinam,

    Flor. 2, 12, 1:

    ille dies utramque Ducet ruinam,

    i. e. death, Hor. C. 2, 17, 9:

    Neronis principis,

    Plin. 17, 25, 38, § 245.—
    (β).
    Plur.:

    praetermitto ruinas fortunarum tuarum, quas omnes impendere tibi proximis Idibus senties,

    Cic. Cat. 1, 6, 14:

    in ruinis aversae, atque afflictae rei publicae,

    id. Sest. 2, 5:

    devota morti pectora liberae Quantis fatigaret ruinis,

    Hor. C. 4, 14, 19; cf.:

    nox auget ruinas,

    Val. Fl. 3, 207:

    principiis in rerum fecere ruinas et graviter magni magno cecidere ibi casu,

    i. e. false steps, errors, mistakes, Lucr. 1, 740:

    (Academia) si invaserit in haec, miseras edet ruinas,

    Cic. Leg. 1, 13, 39:

    ruinas videres,

    id. Fin. 5, 28, 83.—
    II.
    In concreto.
    1.
    That which tumbles or falls down, a fall (not anteAug.).
    A.
    In gen. ( poet.):

    disjectam Aenaeae toto videt aequore classem Fluctibus oppressos Troas caelique ruinā,

    i. e. a storm, rain, Verg. A. 1, 129; so,

    caeli (with insani imbres),

    Sil. 1, 251:

    poli,

    i. e. thunder, Val. Fl. 8, 334.—
    B.
    In partic. (acc. to I. A. 2.), a building that has tumbled down, a ruin, ruins (mostly in plur., and not in Cic. prose):

    nunc humilis veteres tantummodo Troja ruinas ostendit,

    Ov. M. 15, 424:

    Sagunti ruinae nostris capitibus incident,

    Liv. 21, 10, 10:

    (urbs) deserta ac strata prope omnis ruinis,

    id. 33, 38, 10:

    fumantes Thebarum ruinae,

    id. 9, 18, 7:

    ruinis templorum templa aedificare,

    id. 42, 3:

    in tugurio ruinarum Carthaginiensium,

    Vell. 2, 19 fin. —In sing.:

    alius par labor... flumina ad lavandam hanc ruinam jugis montium ducere,

    Plin. 33, 4, 21, § 74:

    EX RVINA TEMPLI MARTIS,

    Inscr. Orell. 2448 (A.D. 256).—
    2.
    Transf., of persons who cause ruin, a destroyer:

    rei publicae,

    Cic. Sest. 51, 109:

    ruinae publicanorum,

    id. Prov. Cons. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > ruina

  • 7 labefacto

    lăbĕfacto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to cause to totter, to shake, to overthrow (syn.: quatio, concutio).
    I.
    Lit.:

    signum vectibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 49:

    horrea bellicis machinis,

    Suet. Ner. 38:

    aedium fundamenta, Cod. Th. 10, 19, 14: phalangii morsus genua labefactat,

    Plin. 29, 4, 27, § 86.—
    B.
    Transf., in gen., to injure, weaken, ruin, destroy:

    sensus,

    Lucr. 1, 694:

    onus gravidi ventris,

    to procure an abortion, Ov. Am. 2, 13, 1:

    colla boum,

    to hurt, gall, Col. 2, 2, 22.—
    II.
    Trop., to shake, throw down, overthrow, destroy, ruin, weaken (a favorite expression of Cic.):

    animam,

    Lucr. 6, 798:

    aliquem,

    Cic. Fam. 12, 25, 2; id. Dom. 12, 27; id. Div. in Caecil. 14, 44:

    alicujus consulatum,

    id. Mil. 13, 34:

    alicujus dignitatem,

    id. Rab. Post. 16, 44:

    invidiā verbi orationem,

    id. Fin. 1, 13, 43:

    Aristoteles primus species labefactavit, quas mirifice Plato erat amplexatus,

    id. Ac. 1, 9, 33:

    conjurationem,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    causam ad judicem,

    id. Rosc. Com. 4, 13:

    fidem,

    Liv. 24, 20:

    opinionem,

    Cic. Clu. 2, 6; so, labefactare alone, to shake in purpose, move, cause to yield:

    me video ab ea astute labefactarier,

    Ter. Eun. 3, 3, 3:

    labefacto paulatim (sc. eum),

    Plaut. Merc. 2, 3, 68:

    non illam rarae labefactes munere vestis,

    corrupt, Cat. 69, 3, cf.:

    castimoniam viduae, Cod. Th. 9, 25, 1: rem publicam,

    Cic. Fin. 1, 13, 43:

    maximas res publicas ab adulescentibus labefactatas... reperietis,

    id. Sen. 6, 20; cf.:

    Carthaginem et Corinthum,

    id. Rep. 2, 4, 7: labefactarat [p. 1023] vehementer aratores superior annus, id. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    amicitiam aut justitiam labefactare atque pervertere,

    id. Fin. 3, 21, 70:

    leges ac jura,

    id. Caecin. 25, 70:

    alicujus fidem pretio,

    id. Clu. 68, 194:

    provinciarum fidem,

    Tac. A. 13, 21:

    (praecepta) labefactari aliqua parte,

    Quint. 2, 13, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > labefacto

  • 8 ruō

        ruō uī, ātus (P. fut. ruitūrus), ere    [1 RV-], to fall with violence, rush down, fall down, tumble down, go to ruin: caedebant pariter pariterque ruebant Victores victique, V.: ruere illa non possunt: tecta, tumble down, L.: Templa deum, H.: murus latius quam caederetur, L.: alta a culmine Troia, V.: ruit arduus aether, rain falls in torrents, V.: caelum in se, L.: ruit imbriferum ver, i. e. is ending, V.—Prov.: quid si nunc caelum ruat? i. e. what if the impossible happens? T.— To hasten, hurry, run, rush: id ne ferae quidem faciunt, ut ita ruant itaque turbent: (Pompeium) ruere nuntiant: Huc omnis turba ruebat, V.: ultro ruere ac se morti offerre, Ta.: in aquam, L.: in volnera ac tela, L.: ruebant laxatis habenis aurigae, Cu.: de montibus amnes, V.: per apertos flumina campos, O.: Nox ruit, i. e. hastens on, V.: antrum, Unde ruunt totidem voces, break forth, V.— To cause to fall, cast down, dash down, hurl to the ground, prostrate: Ceteros ruerem, agerem, T.: cumulos ruit harenae, levels, V.— To cast up, turn up, throw up, rake up: (mare) a sedibus (venti), V.: cinerem focis, V.: unde Divitias aerisque ruam acervos, H.—Fig., to fall, fail, sink, be ruined: ruere illam rem p.: sive ruet sive eriget rem p.— To rush, dash, hurry, hasten, run: ad interitum: pati reum ruere, L.: crudelitatis odio in crudelitatem, L.: In sua fata, O.: omnia fatis In peius, V.: Quo quo scelesti ruitis? H.: ut ferme fugiendo in media fata ruitur, L.
    * * *
    ruere, rui, rutus V
    destroy, ruin, overthrow; rush on, run; fall; charge (in + ACC); be ruined

    Latin-English dictionary > ruō

  • 9 praecipito

    praecĭpĭto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [praeceps], to throw or cast down headlong, to precipitate (class.; syn.. deicio, deturbo, proruo).
    I.
    Act.
    A.
    Lit.:

    pilae in mare praecipitatae,

    Nep. Alcib. 6 fin.:

    truncas rupes in tecta domosque,

    Stat. Th. 10, 881: currum scopulis, hurl or dash against, Ov. M. 15, 518:

    pinus,

    Stat. Achill. 2, 546.— Freq. with se or pass. in middle sense:

    se e Leucade,

    Cic. Tusc. 4, 18, 41:

    se a tecto,

    Sen. Ep. 4, 4:

    se de turri,

    Liv. 23, 37:

    sese in fossas,

    Caes. B. C. 3, 69:

    praecipitasse se quosdam constabat (sc. de muro),

    threw themselves from the wall, Liv. 23, 19, 6; Hor. S. 2, 3, 277:

    plerique semet ipsi praecipitaverunt,

    Liv. 21, 14, 1:

    se in Tiberim,

    id. 4, 12, 11; Caes. B. G. 4, 15; Curt. 4, 16, 16; 6, 6, 32;

    Auct. B. Alex. 18: ubi Nilus praecipitans se fragore auditum accolis aufert,

    Plin. 6, 29, 35, § 118:

    praecipitare volens etiam pulcherrima,

    to throw overboard, Juv. 12, 38.—Mid.:

    cum alii super vallum praecipitarentur,

    threw themselves down, Sall. J. 58, 6; Ov. F. 4, 164; id. M. 7, 760; 11, 556:

    lux Praecipitatur aquis,

    sinks in the ocean, sets, id. ib. 4, 92; cf.:

    hac te praecipitato,

    run this way, for life! Ter. Ad. 4, 2, 36.— Absol.: si quando iis (parvis) ludentes minamur, praecipitaturos alicunde, extimescunt, that we will throw them down from any place (= nos eos dejecturos), Cic. Fin. 5, 11, 31.—
    2.
    Transf., in gen., to bend a thing down:

    vitem,

    Cato, R. R. 32, 2:

    partem (vitis),

    Col. 4, 20, 4:

    palmitem,

    id. 5, 6, 33.—
    B.
    Trop.
    1.
    To throw, hurl, or cast down, to precipitate: [p. 1414] praecipitari ex altissimo dignitatis gradu, Cic. Dom. 37, 98; cf.:

    in tanta mala praeeipitatus ex patrio regno,

    Sall. J. 14, 23.— Esp. with reflex. pron.:

    semet ipse praecipitare,

    to hasten to ruin, destroy one's self, Sall. J. 41, 9:

    se in exitium,

    Cels. 3, 21:

    se in insidias,

    Liv. 3, 18, 7 dub. (Madv. omits se):

    furor iraque mentem Praecipitant,

    carry away, urge onward, sway violently, Verg. A. 2, 317:

    spem festinando praecipitare,

    Ov. P. 3, 1, 140:

    in senectam praecipitare,

    to cause to grow old prematurely, Plin. 17, 12, 19, § 94:

    quosdam praecipitat subjecta potentia magnae Invidiae,

    Juv. 10, 56.—In pass., Cic. Rep. 2, 23, 43: nox praecipitata, declining, i. e. drawing to a close, Ov. Tr. 1, 3, 47; cf.: aetas praecipitata (opp. adulescens), declining age, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 5.—
    2.
    To hasten, hurry a thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    quae Praecipitent obitum,

    hasten their setting, Cic. Arat. 349:

    vindemiam,

    Col. 3, 21, 10:

    consulta viri,

    Sil. 3, 166:

    ne praecipitetur editio,

    Quint. Ep. ad Tryph. 2:

    consilia raptim praecipitata,

    precipitate, Liv. 31, 32.— Poet.:

    moras,

    i. e. exchange delay for haste, Verg. A. 8, 443; 12, 699:

    Tiphyn pelago parari praecipitat,

    Val. Fl. 2, 390:

    cursum,

    Juv. 15, 78.—
    3.
    With acc. and inf., to hasten, press, urge to do any thing ( poet.):

    dare tempus Praecipitant curae,

    Verg. A. 11, 3:

    si praecipitant miserum cognoscere curae,

    Stat. Th. 1, 679. —
    II.
    Neutr., to hasten or rush down, to throw one's self down, rush headlong, sink rapidly, to fall (class., but only of involuntary falling; cf. I. A.).
    A.
    Lit.:

    praecipitare istuc quidem est, non descendere,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    de montibus altis ad terram,

    Lucr. 4, 1021:

    ubi Nilus praecipitat ex altissimis montibus,

    Cic. Rep. 6, 18, 19; cf.:

    Fibrenus... statim praecipitat in Lirem,

    id. Leg. 2, 3, 6: and:

    in amni praecipitante,

    id. de Or. 3, 48, 186:

    nimbi In vada praecipitant,

    Verg. A. 9, 670; 11, 617:

    in fossam,

    Liv. 25, 11, 6; 7, 6, 9; 38, 2, 14;

    39, 2, 3: in insidias,

    id. 2, 51; 5, 18; Plin. 11, 24, 28, § 82:

    non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas?

    Verg. A. 4, 565:

    sol praecipitans,

    Cic. de Or. 3, 55, 209:

    jam nox caelo Praecipitat,

    is sinking, draws to a close, Verg. A. 2, 9:

    hiems jam praecipitaverat,

    had closed, come to an end, Caes. B. C. 3, 25.—
    B.
    Trop.
    1.
    To fall down, to fall, rush, or sink to ruin:

    qui in amorem Praecipitavit, pejus perit quam si saxo saliat,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31:

    praecipitantes impellere, certe est inhumanum,

    Cic. Rab. Post. 1, 2; so,

    praecipitantem impellamus,

    id. Clu. 26, 70:

    ubi non subest, quo praecipitet ac decidat,

    he may tumble down, id. Rep. 1, 45, 69:

    praecipitante re publicā,

    id. Sull. 1, 1; cf. id. ib. 31, 87; and:

    cum ad Cannas praecipitasset Romana res,

    Liv. 27, 40:

    ad exitium praecipitans,

    Cic. Att. 3, 15, 7.—
    2.
    To be too hasty:

    cum vitiosum sit adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—Hence, praecĭpĭ-tanter, adv., hastily, precipitately:

    agens mannos ad villam,

    Lucr. 3, 1063.

    Lewis & Short latin dictionary > praecipito

  • 10 labefaciō

        labefaciō fēcī, factus, ere; pass. labefīō, factus, fierī    [labo+facio], to cause to totter, shake, loosen, make ready to fall: dentīs mihi, T.: partem muri, Cs.: Charta a vinclis non labefacta suis, opened, O.: labefacta iugera, i. e. deeply ploughed, V.: calor labefacta per ossa cucurrit, relaxed, V.—Fig., to cause to waver, shake: alquem: animus vario labefactus volnere, O.: primores, to shake in allegiance, Ta.: magno animum labefactus amore, disquieted, V.— To shake, weaken, overthrow, ruin, destroy: (res p.) labefacta: quo iura plebis labefacta essent, L.
    * * *
    labefacere, labefeci, labefactus V
    make unsteady/totter, loosen, shake; subvert power/authority; weaken resolve

    Latin-English dictionary > labefaciō

  • 11 labefactō

        labefactō āvī, ātus, āre, freq.    [labefacio], to cause to totter, shake, overthrow: signum vectibus. —Fig., to shake, throw down, overthrow, destroy, ruin, weaken: illius dignitatem: ad iudicem causam labefactari animadvertunt: labefactarat aratores superior annus: fidem pretio.— To weaken in purpose, move: ab eā astute labefactarier, T.
    * * *
    labefactare, labefactavi, labefactatus V
    shake; cause to waver; make unsteady, loosen; undermine

    Latin-English dictionary > labefactō

  • 12 labefacio

    lăbĕfăcĭo, fēci, factum (labefactarier, Ter. Eun. 3, 3, 5), 3, v. a.; pass.: lăbĕfīo, factus, fieri [labo-facio], to cause to totter, to shake, loosen, to make ready to fall (Cic. uses only labefactus).
    I.
    Lit.:

    dentes alicui,

    Ter. Ad. 2, 2, 36:

    partem muri,

    Caes. B. C. 2, 22:

    labefactae aedes,

    Tac. A. 1, 75:

    labefacta ictibus arbor Corruit,

    Ov. M. 8, 776; id. ib. 3, 69:

    charta (i. e. epistola) a vinclis non labefacta suis,

    loosened, opened, id. P. 3, 7, 6:

    munimenta incussu arietis labefieri,

    Sen. Const. Sap. 6.— Poet.:

    ignes labefacti aëre multo,

    weakened, Lucr. 5, 653:

    membra voluptatis dum vi labefacta liquescunt,

    id. 4, 1108:

    calor labefacta per ossa cucurrit,

    Verg. A. 8, 390.—
    II.
    Trop.
    A.
    To cause to waver, to shake a person in his mind, principles, or fidelity: aliquem, Laber. ap. Macr. S. 2, 7:

    quem nulla umquam vis, nullae minae, nulla invidia labefecit,

    Cic. Sest. 47, 101. primores classiariorum, to shake their fidelity, excite them to mutiny, Tac. A. 15, 51:

    sic animus vario labefactus vulnere nutat,

    Ov. M. 10, 375; cf.

    in Greek construction: magno animum labefactus amore,

    shaken, disquieted, Verg. A. 4, 395. —
    B.
    To shake, weaken; to overthrow, ruin, destroy:

    haec (res publica) jam labefacta,

    Cic. Har. Resp. 27, 60:

    quo, per contumeliam consulum, jura plebis labefacta essent,

    Liv. 3, 64:

    nihil hunc amicitia Sejani, sed labefacit haud minus ad exitia Macronis odium,

    Tac. A. 6, 29 (35):

    si priorem aetate et jam labefactum demovisset,

    id. ib. 4, 60:

    ne quis contagione ceteros labefaciat,

    Col. 6, 5, 1; cf. Tac. H. 2, 93: fidem, to shake or weaken one's credit, Suet. Vesp. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > labefacio

  • 13 ad-flīgō (aff-)

        ad-flīgō (aff-) īxī, īctus, ere,    to dash at, strike upon, throw down, overthrow: statuam: monumentum: si quo adflictae casu conciderunt (alces), Cs.: ad quos (scopulos) adflictam navem videres.— Meton., to damage, injure, shatter: tempestas naves adflixit, ita ut, etc., Cs.—Fig., to ruin, damage, injure, harass, distress, overthrow: senectus me: ad adfligendum equestrem ordinem, humiliating: qui (milites) cum uno genere morbi adfligerentur, were decimated: cum reflavit (fortuna), adfligimur, we are shipwrecked: amissi eius desiderio adflictus, distressed, Cu.: vectigalia bellis adfliguntur, suffer: causam susceptam, i. e. abandon a cause once undertaken.—To cast down, dishearten: animos metu.

    Latin-English dictionary > ad-flīgō (aff-)

  • 14 damnōsē

        damnōsē adv.    [damnosus], ruinously, destructively: bibimus, i. e. so as to ruin the host, H.
    * * *
    ruinously, so as to cause loss; to the injury of (L+S); excessively

    Latin-English dictionary > damnōsē

  • 15 per-dō

        per-dō    (subj. perduint, T., C.), didī, ditus, ere, to make away with, destroy, ruin, squander, dissipate, throw away, waste, lose: fruges: se ipsum penitus: sumat, consumat, perdat, squander, T.: tempora precando, O.: oleum et operam.—Freq. in forms of cursing: te di deaeque omnes perduint, T.—Supin. acc.: Quor te is perditum? T.: se remque p. perditum ire, S.: Perditur haec lux, H.—To lose utterly, lose irrecoverably: omnīs fructūs industriae: litem, lose one's cause: causam: nomen perdidi, i. e. have quite forgotten, T.: ne perdiderit, non cessat perdere lusor, O.: perdendi temeritas (in gaming), Ta.

    Latin-English dictionary > per-dō

  • 16 sum

        sum (2d pers. es, or old ēs; old subj praes. siem, siēs, siet, sient, for sim, etc., T.; fuat for sit, T., V., L.; imperf. often forem, forēs, foret, forent, for essem, etc.; fut. escunt for erunt, C.), fuī (fūvimus for fuimus, Enn. ap. C.), futūrus ( inf fut. fore or futūrum esse, C.), esse    [ES-; FEV-]. —    I. As a predicate, asserting existence, to be, exist, live: ut id aut esse dicamus aut non esse: flumen est Arar, quod, etc., Cs.: homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt: arbitrari, me nusquam aut nullum fore: fuimus Troes, fuit Ilium, V.—Of place, to be, be present, be found, stay, live: cum non liceret Romae quemquam esse: cum essemus in castris: deinceps in lege est, ut, etc.: erat nemo, quicum essem libentius quam tecum: sub uno tecto esse, L.—Of circumstances or condition, to be, be found, be situated, be placed: Sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictūs, i. e. is attired, O.: in servitute: in magno nomine et gloriā: in vitio: Hic in noxiāst, T.: in pace, L.: (statua) est et fuit totā Graeciā summo honore: ego sum spe bonā: rem illam suo periculo esse, at his own risk: omnem reliquam spem in impetu esse equitum, L.—In 3 d pers., followed by a pron rel., there is (that) which, there are (persons) who, there are (things) which, some.—With indic. (the subject conceived as definite): est quod me transire oportet, there is a (certain) reason why I must, etc., T.: sunt item quae appellantur alces, there are creatures also, which, etc., Cs.: sunt qui putant posse te non decedere, some think: Sunt quibus in satirā videor nimis acer, H.—With subj. (so usu. in prose, and always with a subject conceived as indefinite): sunt, qui putent esse mortem... sunt qui censeant, etc.: est isdem de rebus quod dici possit subtilius: sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras, H.—With dat, to belong, pertain, be possessed, be ascribed: fingeret fallacias, Unde esset adulescenti amicae quod daret, by which the youth might have something to give, T.: est igitur homini cum deo similitudo, man has some resemblance: Privatus illis census erat brevis, H.: Troia et huic loco nomen est, L.—Ellipt.: Nec rubor est emisse palam (sc. ei), nor is she ashamed, O.: Neque testimoni dictio est (sc. servo), has no right to be a witness, T.—With cum and abl of person, to have to do with, be connected with: tecum nihil rei nobis est, we have nothing to do with you, T.: si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus.—With ab and abl of person, to be of, be the servant of, follow, adhere to, favor, side with: Ab Andriā est ancilla haec, T.: sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me, makes for me.— With pro, to be in favor of, make for: (iudicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse.—With ex, to consist of, be made up of: (creticus) qui est ex longā et brevi et longā: duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus.— To be real, be true, be a fact, be the case, be so: sunt ista, Laeli: est ut dicis, inquam: verum esto: esto, granted, V.—Esp. in phrases, est ut, it is the case that, is true that, is possible that, there is reason for: sin est, ut velis Manere illam apud te, T.: est, ut id maxime deceat: futurum esse ut omnes pellerentur, Cs.: magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut reformidet, etc., i. e. he has more reason for being troubled... than for dreading, etc.: ille erat ut odisset defensorem, etc., he certainly did hate.—In eo esse ut, etc., to be in a condition to, be possible that, be about to, be on the point of ( impers. or with indef subj.): cum iam in eo esset, ut in muros evaderet miles, when the soldiers were on the point of scaling, L.: cum res non in eo essent ut, etc., L.—Est ubi, there is a time when, sometimes: est, ubi id isto modo valeat.—Est quod, there is reason to, is occasion to: etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem, I have more reason to: est quod referam ad consilium: sin, etc., L.: non est quod multa loquamur, H.—Est cur, there is reason why: quid erat cur Milo optaret, etc., what cause had Milo for wishing? etc.—With inf, it is possible, is allowed, is permitted, one may: Est quādam prodire tenus, si non datur ultra, H.: scire est liberum Ingenium atque animum, T.: neque est te fallere quicquam, V.: quae verbo obiecta, verbo negare sit, L.: est videre argentea vasa, Ta.: fuerit mihi eguisse aliquando tuae amicitiae, S.—Of events, to be, happen, occur, befall, take place: illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo: Amabo, quid tibi est? T.: quid, si... futurum nobis est? L.— To come, fall, reach, be brought, have arrived: ex eo tempore res esse in vadimonium coepit: quae ne in potestatem quidem populi R. esset, L.—    II. As a copula, to be: et praeclara res est et sumus otiosi: non sum ita hebes, ut istud dicam: Nos numerus sumus, a mere number, H.: sic, inquit, est: est ut dicis: frustra id inceptum Volscis fuit, L.: cum in convivio comiter et iucunde fuisses: quod in maritimis facillime sum, am very glad to be.—With gen part., to be of, belong to: qui eiusdem civitatis fuit, N.: qui Romanae partis erant, L.: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus, L.— With gen possess., to belong to, pertain to, be of, be the part of, be peculiar to, be characteristic of, be the duty of: audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc., who possess: ea ut civitatis Rhodiorum essent, L.: Aemilius, cuius tum fasces erant, L.: plebs novarum rerum atque Hannibalis tota esse, were devoted to, L.: negavit moris esse Graecorum, ut, etc.—With pron possess.: est tuum, Cato, videre quid agatur: fuit meum quidem iam pridem rem p. lugere.—With gerundive: quae res evertendae rei p. solerent esse, which were the usual causes of ruin to the state: qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent, L.— With gen. or abl. of quality, to be of, be possessed of, be characterized by, belong to, have, exercise: nimium me timidum, nullius consili fuisse confiteor: Sulla gentis patriciae nobilis fuit, S.: civitas magnae auctoritatis, Cs.: refer, Cuius fortunae (sit), H.: nec magni certaminis ea dimicatio fuit, L.: bellum variā victoriā fuit, S.: tenuissimā valetudine esse, Cs.: qui capite et superciliis semper est rasis.—With gen. or abl. of price or value, to be of, be valued at, stand at, be appreciated, cost: videtur esse quantivis preti, T.: ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit: magni erunt mihi tuae litterae: sextante sal et Romae et per totam Italiam erat, was worth, L.—With dat predic., to express definition or purpose, to serve for, be taken as, be regarded as, be felt to be: vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere, ought to be regarded as: eo natus sum ut Iugurthae scelerum ostentui essem, S.: ipsa res ad levandam annonam impedimento fuerat, L.—With second dat of pers.: quo magis quae agis curae sunt mihi, T.: illud Cassianum, ‘cui bono fuerit,’ the inquiry of Cassius, ‘ for whose benefit was it ’: haec tam parva civitas praedae tibi et quaestui fuit.— To be sufficient for, be equal to, be fit: sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc., L.: ut divites conferrent, qui oneri ferendo essent, such as were able to bear the burden, L.: cum solvendo aere (old dat. for aeri) alieno res p. non esset, L.—With ellips. of aeri: tu nec solvendo eras, wast unable to pay.—With ad, to be of use for, serve for: res quae sunt ad incendia, Cs.: valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime.—With de, to be of, treat concerning, relate to: liber, qui est de animo.—In the phrase, id est, or hoc est, in explanations, that is, that is to say, I mean: sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur: vos autem, hoc est populus R., etc., S.
    * * *
    highest, the top of; greatest; last; the end of

    Latin-English dictionary > sum

  • 17 clades

    defeat, reverse; casualties, slaughter/carnage/devastation; ruins; dissolution; disaster, ruin, calamity; plague; pest, bane, scourge (cause of disaster)

    Latin-English dictionary > clades

  • 18 decoco

    decocere, decoxi, decoctus V
    boil/melt (down/away); stew; (hot bath); heat to boiling; smelt, fuse; cosume; ruin; (cause to) waste away; shrivel; squander; suffer loss, become bankrupt

    Latin-English dictionary > decoco

  • 19 decoquo

    decoquere, decoxi, decoctus V
    boil/melt (down/away); stew; (hot bath); heat to boiling; smelt, fuse; cosume; ruin; (cause to) waste away; shrivel; squander; suffer loss, become bankrupt

    Latin-English dictionary > decoquo

  • 20 conruo

    cor-rŭo ( conr-), ŭi, 3, v. n. and a.
    I.
    Neutr.
    A.
    To fall together, fall or tumble down, fall, sink to the ground, etc. (class. in prose and poetry).
    1.
    Lit.:

    tabernae mihi duae corruerunt,

    Cic. Att. 14, 9, 1; cf.:

    aedes corruerunt,

    id. Top. 3, 15:

    triclinium supra convivas,

    Quint. 11, 2, 13:

    quicquid superstruxeris corruet,

    id. 1, 4, 5:

    quid labefactum viribus ignis,

    Ov. M. 2, 403; cf.:

    arbor labefacta Ictibus innumeris,

    id. ib. 8, 777; so,

    arbor,

    Suet. Dom. 15:

    statuae equestres,

    id. Vit. 9 et saep.:

    paene ille timore, ego risu conrui,

    Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2:

    nec corruit ille, Sed retinente manum moriens e poste pependit,

    Ov. M. 5, 126; so,

    exspirantes corruerunt,

    Liv. 1, 25, 5; cf. id. 1, 26, 14:

    morbo comitiali,

    Plin. 28, 6, 17, § 63:

    in vulnus,

    Verg. A. 10, 488:

    haedus ante focos,

    Prop. 2 (3), 19, 14; cf. id. 4 (5), 10, 15 sq.—
    2.
    Trop.:

    si uno meo fato et tu et omnes mei conruistis,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 1:

    quanto altius elatus erat, eo foedius corruit,

    Liv. 30, 30, 23:

    Lacedaemoniorum opes,

    Cic. Off. 1, 24, 84:

    Antiochea ista universa,

    id. Ac. 2, 31, 98.—Of actors:

    ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse, nec tamquam inexercitati histriones corruisse,

    Cic. Sen. 18, 64.—In a cause in court, to fail, Plin. Ep. 3, 9, 34.—
    B.
    To fall, to rush headlong (very rare):

    quo cum corruit haec vis,

    Lucr. 6, 825: accipitres velut rostris inter se corruerent, were falling upon each other (al. leg. concurrerent), Curt. 3, 3, 18.— Impers.:

    longe violentius semper ex necessitate quam ex virtute corruitur,

    the onset is made, Sen. Q. N. 2, 59, 5.—
    II.
    Act., to bring to the ground, to heap together, overthrow, ruin (very rare).
    1.
    Lit.:

    hanc rerum summam,

    Lucr. 5, 369:

    corpus,

    App. M. 8, p. 204, 37:

    divitias,

    to heap up, Plaut. Rud. 2, 6, 58:

    corbes ab eo quod eo spicas aliudve quid corruebant,

    Varr. L. L. 5, § 139 Müll.—
    * 2.
    Trop.:

    in quo me corruerit genere,

    Cat. 68, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > conruo

См. также в других словарях:

  • ruin — n. & v. n. 1 a destroyed or wrecked state. 2 a person s or thing s downfall or elimination (the ruin of my hopes). 3 a the complete loss of one s property or position (bring to ruin). b a person who has suffered ruin. 4 (in sing. or pl.) the… …   Useful english dictionary

  • ruin — 1. noun /ˈɹuːɪn,ɹʊɪ̪n/ a) construction withered by time. The monastery has fallen into ruin. b) The state of being a ruin, destroyed or decayed. Gambling has been the ruin to many. 2 …   Wiktionary

  • ruin — n Ruin, havoc, devastation, destruction are comparable when they mean the bringing about of disaster or what is left by a disaster. They are general terms which do not definitely indicate the cause or the effect yet suggest the kind of force… …   New Dictionary of Synonyms

  • ruin — [ro͞o′ən] n. [ME ruine < OFr < L ruina < ruere, to fall, hurl to the ground < IE * ereu < base * er , to set in motion, erect > RUN, RISE] 1. Archaic a falling down, as of a building, wall, etc. 2. [pl.] the remains of a fallen… …   English World dictionary

  • Ruin — Ru in, v. t. [imp. & p. p. {Ruined};p. pr. & vb. n. {Ruining}.] [Cf. F. ruiner, LL. ruinare. See {Ruin}, n.] To bring to ruin; to cause to fall to pieces and decay; to make to perish; to bring to destruction; to bring to poverty or bankruptcy; to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ruin — I (New American Roget s College Thesaurus) n. destruction, downfall, perdition; wreck, remains, relic. See failure, remainder. v. t. wreck, raze, demolish; impoverish, seduce, etc. See impurity, poverty. II (Roget s IV) n. 1. [The act of… …   English dictionary for students

  • ruin — ▪ I. ruin ru‧in 1 [ˈruːn] noun [uncountable] 1. when you have lost all your money, your social position, or the good opinion that people had of you: • The war plunged the country into economic ruin. • a company on the brink of financial ruin (=… …   Financial and business terms

  • ruin — [[t]ru͟ːɪn[/t]] ♦♦♦ ruins, ruining, ruined 1) VERB To ruin something means to severely harm, damage, or spoil it. [V n] My wife was ruining her health through worry... [V n] Entire villages have been washed away. Roads and bridges have been… …   English dictionary

  • ruin — I. noun Etymology: Middle English ruine, from Anglo French, from Latin ruina, from ruere to rush headlong, fall, collapse Date: 12th century 1. a. archaic a falling down ; collapse < from age to age…the crash of ruin fitfully resounds William… …   New Collegiate Dictionary

  • ruin — n 1. devastation, desolation, ravagement, havoc, destruction; dilapidation, ruination, wreck, wreckage, wrack, wrack and ruin; disruption, upheaval; crash, collision, crack up. 2. overthrow, overturn, subversion, suppression, subdual, conquest;… …   A Note on the Style of the synonym finder

  • bring to ruin — cause destruction, destroy, demolish …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»